BRONST 2 HOOGBRONST
ALLE FOTO'S ZIJN NOG TE VERGROTEN, DOOR ER OP TE KLIKKEN (vaak tot 2x toe).
Aan de volwassen herten kun je zien, dat het hoogbronst is: de haren om de hals zijn flink gegroeid (bronstmanen) en de keelzak is vergroot.
Dat helpt bij het burlen.
Dit hert is in goede conditie om de bronst aan te kunnen. Het is een slopende tijd voor die gasten. Ze moeten een hindenroedel zien te bemachtigen én te behouden. Er zijn tientallen mededingers, waarvan er hieronder een paar zijn afgebeeld.
Die genoemde kenmerken hebben ze allemaal. Hoe kun jij je dan verder onderscheiden ...
Ook fraai.
Om indruk te maken op de hindes, kiezen de meeste toch voor een modderbad.
Daarbij besprenkelen ze zichzelf ook nog met urine, dat maakt hem nog aantrekkelijker en geeft rivalen aan dat dit zijn gebied is. Ruiken kunnen ze als de beste.
En dan heb je natuurlijk nog de buitencategorie versierders ...
De een is creatiever met modder dan de ander ...
Dan zijn wij met modder ook vast mooier, zullen deze hindes gedacht hebben.
Ik ben er klaar voor; laat de hindes maar komen ...
En die kwamen ...
Ze hadden wel haast ...
Ze liepen letterlijk voor zijn neus langs.
Dus er achteraan.
Er was er nog een ander, die interesse had ...
Bij zonsondergang zag ik dit, dus wie weet ...
Het is nu zaak, dat je de roedel bij elkaar houdt als plaatshert en dat je kapers afschrikt.
Af en toe flink burlen maakt indruk en helpt daarbij ...
Moeder (hinde), smaldier (1 à 2 jaar oud) en kalf.
Een tevreden trotse vader?
Pa en zoon keiler?
Burlen doe je om indruk te maken. Dat had hier duidelijk geen effect ...
Sterker nog, er kwamen er meer.
Raaf lijkt hier, op een ander moment, een dubieuze rol te spelen: jaag ze weg, want burlen helpt niet, heb ik gezien.
En dat deed-ie even later.
Met tegenzin, zo te zien ...
Eigenlijk zijn het best koddige beestjes.
Hier gaat alles rustig zijn gangetje.
Een hinde laat haar wat oudere kalf even drinken.
Deze hinde en haar kalf kijken eerst om zich heen of de kust veilig is..
Deze jonge herten hebben wel door, dat zij niet aan de bronst kunnen deelnemen, en blijven maar bij elkaar.
Er zijn altijd uitzonderingen ... Een jong hert met hinde.
Bij zonsondergang ging dit bronstroedel er vandoor. Vanuit het bos jaloers gadegeslagen door meerdere herten. Moeilijk te zien, maar ze staan er ...
Als fotograaf moet je er soms wel wat voor over hebben, om alles vast te leggen. Het regende hier, tijdens beide foto's, pijpenstelen.
Even burlen maakt altijd indruk op de omgeving.
Een typische houding jegens de hindes, waarbij hij aangeeft: die kant op, blijf in de roedel. Noem het maar: het opdrijven van de hindes.
Voordat hij het bos ingaat, nog even omkijken en burlen: waag het niet om ons te achtervolgen!
Er zijn er genoeg die wél met dat idee rondlopen ...
Als rivaal kun je blijven toekijken, maar dat brengt je niet dichter bij het doel van de bronst, dus ... Dat zorgt voor spektakel met gekletter van geweien.
Je moet de sterkste zijn en als winnaar uit de strijd komen, anders kun je het vergeten ...
Als verliezer moet je toch je frustraties kwijt en ga je van nijd
maar stampvoetend wat zand verplaatsen ...
... of je neemt een hoeveelheid pijpenstrootje met zand op je gewei ....
... of je jongleert wat met een struik uitgebloeide heide ... (een collage van 3 foto's)
Toen ik deze roedel in het vizier kreeg, miste ik het plaatshert ...
Een stukje verderop vond ik hem terug ... Dit is waar de bronst om gaat: het in stand houden van de soort!
Of het hert er ook zo over dacht?
De hinde is maar één dag bronstig, dus dan moet het gebeuren!
Je moet dat allemaal maar in de smiezen hebben als hert ... Maar hij, en hij niet alleen, heeft hiervoor een hulpmiddeltje: het orgaantje van Jacobson.
Dat fantastisch reukorgaan bevindt zich net boven het gehemelte. De geur komt beter bij dat orgaan als hij zijn bek open doet en de bovenlip een beetje omkrult. Dat gedrag heet flemen. Hierdoor kan hij feilloos ruiken of een hinde bronstig is.
Flemen dus.
Zij gaat er vandoor, het is haar dag niet en dan gebeurt het ook niet! Hij, een nog vrij jong hert, heeft Jacobson genegeerd en dát komt er dan (niet) van ...
Het was ver weg, maar het is toch echt een Raaf en een Zeearend.
Een modderpoel is dé perfecte plek om samen te ontspannen;
een beetje te dartelen ...
Een collage van 3 foto's.
Hier is het weer verzamelen en verder trekken, op zoek naar wat eten..
Raaf heeft net de landing ingezet.
Ik werd compleet verrast; ik was hier nog maar net. Dat een hert een hinde beslaat, zie je bijna nooit en nu gebeurde het meerdere keren op één avond.
Je hoort en ziet nu (met een beetje geluk) "overal" burlende herten.
Bij zonsondergang: het gouden uurtje (dat uurtje duurt ongeveer een kwartier).
Daarna zakte de zon snel, de temperatuur daalde flink, en een lichte grondmist begon zich te vormen. Een mystiek tafereel, helemaal passend bij de bronsttijd.
We kennen ook nog de nabronst en er is meer, dus: WORDT VERVOLGD!